Op mijn vinger staat een woord. Het is moeilijk te lezen, alsof mijn vinger te lang buiten in regen heeft gelegen. Het woord is vervaagd, eelt kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan.
‘Wat staat daar?’ vragen mensen vaak. Het is geschreven in een lettertype dat niet de mijne is, maar het handschrift van de tattoo-artist uit Chicago. Hij had wel eens interessantere opdrachten gekregen, volgens mij.
Het woord is geschreven met nonchalance, laten we het daar op houden.
Heks
‘Tovenarij’, antwoord ik – terwijl ik *Bewitched* achtig met mijn wijsvinger zwaai.
De sparkels moet u er even bij denken. De vragensteller kijkt mij op dit moment meestal wat verward aan.
‘Ben je een heks?’
Ik zette die tattoo, mijn allereerste, toen ik op reis was in Amerika. Voor het eerst zo ver en lang alleen. Bijna een maand toerde ik met bussen en treinen door het land, van New York naar Boston, van Detroit naar Denver. En uiteindelijk pakt ik zelfs een beetje Texas* mee.
Het was mijn eerste avontuur. Vooral New York was een sprookjesachtige wereld waarin ik als een soort roodkapje in mijn rood-zwart-gestipte lieveheersbeestjes jurk door het Central Park zweefde.
In Chicago – ver van iedereen die er wat van kon vinden – kreeg ik opeens het lumineuze idee voor mijn eerste mini-tattoo. Een Nederlands woord moest het zijn, want ja – ik hield van de Nederlandse taal én van schrijven.
En misschien ook wel omdat ik me, zo ver weg, voor het eerst wel een beetje Nederlands voelde. En de ironie van het geheel, ik hoop dat u dat niet ontgaan is. Ik meende niet serieus toverkracht te bezitten. Niet écht tenminste. Het was ook gewoon grappig bedoeld.
Quick & Dirty
Voor een grapje deed het anders wel verdomde veel pijn. Hoewel hij ‘m quick and dirty zette (Tijd is geld!) was de pijn van de machine, direct op het bot, toch voldoende om mijn volgende tattoo een flink aantal jaartjes on hold te zetten.
Auwa, Auwa. (Achteraf blijkt de vingers een van de meest pijnlijke plekken om een tattoo te laten zetten, maargoed dat wist ik toen nog niet).
Creatiekracht
‘Tovenarij’, leg ik dan meestal uit, ‘staat voor mij voor het creëren van de magie in je eigen leven.’
En dan verdwijnt het dromerige meestal. Er wordt driftig geknikt. Ok, niet iedereen heeft de behoefte dat dan op je vinger te tatoeëren, maar het gevoel is wel herkenbaar. Niemand wil een saai en doorsnee leven toch?
Hoe kun je je leven magisch maken?
En hoe hervind je je eigen magie als je die verloren bent?
Daarover gaat dit blog.
De definitie van magisch is denk ik voor iedereen anders. Gelukkig maar. Voor mij is wat ik onder ‘magie’ versta in ieder geval heel veel veranderd in de afgelopen jaren. Met hekserij heeft het niet veel te maken. Wel met bezieling, bewustzijn, vertrouwen en verwondering..
Binnenkort schrijf ik meer over wat dat betekent, een ‘magisch leven’ leiden.
Wat betekent het voor jullie?