Jas-aan, jas-uit. Na regen komt zonneschijn. En dan nóg meer regen. En dan regent het opeens zonnestralen.. Nog nooit heb ik zoveel weertypen in één dag beleefd als in Ierland. Wat heeft het Ierse weer (en het landschap) mij geleerd over meebewegen en een leven in balans?
“Duizend keer, hangt wat we doen af van het weer”, zingt Blöf. In Nederland lijkt het enige natuurfenomeen dat nog niet aan onze wil is onderworpen, het weer te zijn. Maar in plaats van te mopperen over zoveel eigengereidheid, mogen we blij zijn.
Want het weer is in mijn ogen een weliswaar wispelturig, maar heel wijs leraar. Zeker nu.
Wellicht beroep ik mij nu op wel zeer gedateerde deterministische theorieën, maar ik denk dat het weer en het omringende landschap een directe invloed heeft op hoe je in het leven staat. Het is lekker makkelijk positief te blijven, als de zon altijd schijnt. Of lekker rechtlijnig als de weg altijd vlak is (zoals hier..). Toch?
Omwegen
In Ierland waren we aangewezen op de fiets en de benenwagen en dan merk je al snel: everything that goes up, must come down..
Hijgend en piepend de ‘berg’ op in versnelling één, daarna vol kinderlijke vreugde er weer vanaf. Glooiende heuvels met pieken en dalen – ze herinneren ons er aan dat het leven niet alleen maar pieken kent. In Nederland is alles vlak en zo niet dan wel efficiënt gekanaliseerd. We zijn bijna verrast als het leven een omweg of tegenslag kent.
Het ritme van de natuur in Ierland is te wild, te hoog, te woest, om te nivelleren. Hier is meegaan met de ups en downs de natuurlijke gang van zaken. Kabbelende beekjes en rotsblokken bepalen hier de grens en of je er op/over/om/heen kan. Er is nooit één rechte weg, richting het geluk. Maar wel meerdere omwegen.
En terwijl ik al append met een mogelijk grote liefde (mijn buurman) me zorgen maakte of ‘het’ wel leuk zou blijven, verloor ik ‘het’ natuurlijk alweer. Maar dat is het nu juist; Het kan niet altijd precies zó blijven, leuk of anderszins. Alles verandert. Naar minder leuk, of gewoontjes, of domweg moeilijk. Of naar fantastisch.
(Overigens: waarom mag het nooit meer moeilijk zijn? Iets voor een andere blog)
Afijn, al fietsende in Ierland, leert men.
Evenwicht
Hier zie je Yin & Yang continu om je heen, je voelt het letterlijk op je gezicht. Na regen komt zonneschijn: water en vuur zijn twee kanten van dezelfde medaille. Als een continue dans vloeien deze tegenpolen in en uit elkaar, alsof ze niet zonder én niet met elkaar kunnen.
In tantra werken we met Yin & Yang, om balans te hervinden. Elk lichaam bevat, volgens de Chinese geneeskunst, zowel Yin als Yang. We zijn als het ware microkosmossen. En door aanraking (of acupunctuur) kun je het evenwicht herstellen.
Maar misschien kan het ook eenvoudiger. Door weer bewuster het weer te beleven, het landschap, de natuur. En dan te voelen hoe alles continu verandert, hoe verandering de enige constante is. Buiten én binnen in jezelf. Niets in dit universum wordt enkel groter (of beter..). Er bestaat niet zoiets als eeuwige groei. What goes up, must come down. En zonder rust, ook geen beweging.
In het extreme weer van deze zomer zie ik een duidelijk teken; wij zijn de levensvorm die dringend moet veranderen. Zonder te wachten op de politiek of de overheid of de grote bedrijven – wil ik deze vraag stellen:
Hoe kun jij je vandaag al bewegen naar een leven meer in balans met jezelf én de aarde?
De pogingen die ik deed deze zomer:
* Probeerde te genieten van elk weertype, hoe zonnig of nat ook.
* Reisde naar Ierland met de trein en de ferry in plaats van het vliegtuig. Ook de vertraging én het vertraagde tempo waren enorm goed voor het gevoel helemaal weg te zijn.
* Startte een no-buy challenge. Ik ben gek op kleding en koop alleen tweedehands, maar ook dat kan de spuigaten uitlopen soms.
* Experimenteerde met vaker veganistisch eten, om de week. Dat maakte het behapbaar en toch ook best leuk om nieuwe dingen uit te proberen.
* Probeerde geen groente en fruit meer in plastic te verkopen, maar fietste in plaats daarvan één keer in de week naar de biologische markt. Dat is werkelijk een feestje! Zoveel geuren en kleuren, bijna alsof je weer even op vakantie bent.
