Opeens is het dan voorbij, de zomer. De herfst heeft zich genesteld in de kleur van de bladeren, in de onstuimigheid van de wolken, in het krioelen van de lucht. Ze jaagt ons naar binnen of naar buiten, maar het betoverende licht van vandaag doet me nog even terugdenken aan die zomer.. altijd veel te kort en te snel voorbij.
De zomer is als die sprong van de Sprinkhaan, die ik nog steeds voel op mijn hand.. Onvergetelijk energiek, onmiskenbaar vurig aanwezig. Alsof die sprinkhaan wilde zeggen, toe maar- spring maar..
Het is tijd..
Wanneer is het juiste moment om iets nieuws te beginnen of te starten? Hoe weet je wanneer je er klaar voor bent?
Ik ga hier geen zelfhulpboek-lijstje ophangen. God knows dat ik genoeg zelfhulpboeken verslonden heb. Toch is mijn antwoord eigenlijk heel simpel: luister naar je lichaam.
Hoe voelt je lichaam als je denkt aan het zetten van die stap? Voel je een rush of energy, een twinkeling down your spine? Bij mij voelde het als de sprong van die sprinkhaan, na tintelend op mijn handpalm..
Het is eng en prachtig tegelijkertijd, en je weet eigenlijk nog niet precies waar de sprong je zal leiden. Het is een sprong in het diepe, in het onbekende, het avontuur. Maar een eerste kleine stapje kan al voldoende zijn.
In mijn geval: naar de KVK stappen en officieel deze naam (Inner Garden Bodywork) claimen voor mezelf.
Tegelijkertijd moet ik eerlijk zijn en voel ik heus niet altijd alles precies in mijn lichaam. Maar dan is er de energie van de wereld, van de kosmos om me te sturen.. of een zetje te geven. Is het nog zomer, of toch al herfst? En wat betekent dat voor de natuur en dus ook voor mij?
Dit kan en mag voor iedereen anders zijn. Ik had vroeger een wat problematische verhouding met de zomer.. gek genoeg. Dat lome lummelen was niets voor mij, ik wilde doorpakken, doorwaaien, zélf een wervelwind zijn.. Niets vond ik zo leuk als loslaten en opnieuw beginnen.. ik was en ben nog steeds wel een beetje een herfstkind.
Ingezoomd op het kleinere schaalniveau, dat van de maan en mijn menstruatiecyclus- heb ik de zomer óók net achter de rug. Dag 21 vandaag, het officiële afscheid van de oestrogeen-high en het verwelkomen van de inner-critic. Maar ook; alles weer even heerlijk op te schop nemen, omwoelen, orde scheppen in de chaos.
Echt een afscheid is het dus niet, want de zomer komt altijd weer terug. Alles heeft een eb & vloed, een up & een down, een ritme om vertrouwd mee te raken. En dat is ook zo fijn aan het integreren van tantra in je leven, van het zien en accepteren van donker en licht – ze geven vorm aan elkaar en zorgen voor de oneindige kleurenvariatie van het leven.
De herfst geeft mij altijd de impuls gegeven iets nieuws te beginnen. Het is niet voor niets de start van het nieuwe schooljaar. Van verse agenda’s en schooletui’s. Met de energie van de wervelende wind en haar bladeren, en een sjaal om je nek heb je altijd een steuntje in de rug. Een goed moment om in het diepe te duiken en te starten met iets nieuws..
Maar misschien heb jij wel een ander moment in het jaar dat je ondersteunt en energie geeft. Belangrijk is, denk ik, die steunende kracht te voelen en dan op het juiste moment gewoon…
net als de sprinkhaan.. de sprong te wagen.
____________
De foto’s maakte ik tijdens een excursie met een boswachter van Staatsbosbeheer door het Lauwersmeer. Echt prachtig!
