Omarm je innerlijke seizoenen

Hallo, lieve koerier Herfst*. Ik verwelkom dit seizoen als een vriend, die lang afwezig is geweest. Het is de vriend die warmte en gezelligheid brengt, en je tegelijkertijd een ongemakkelijk gevoel geeft. Hij schudt op wat te lang is blijven verstoffen, veilig verstopt vergeten in je onderbewuste.
Tijd voor een wervelwind! 

Melancholieke Boodschapper

De herfst is de kleurrijke en melancholieke boodschapper van een nieuw begin. De natuur laat los, om te sterven/rusten in de winter, en in de lente herboren te worden. Als mensen haalden we de oogst binnen, vierden we de laatste zonnestralen, pekelden, en – om klaar te zijn voor de winter.
Wat wil je nog afmaken, afronden voordat de winter – rust en contemplatie – begint?

Deze herfst worstelde hier enorm mee. Ik wilde veel te veel, nam te veel hooi op mijn vork. Kon geen keuzes maken. Alles voelde nog lang niet ‘klaar’. En mijn innerlijke herfst duurde dan ook eeuwig. Ik verlangde naar de winter, naar het loslaten, maar ze kwam maar niet. Volgens mijn eigen tracking, zou ik al lang ‘ongesteld’ moeten worden…wat was er aan de hand?

Cycle-charten

Net als de bomen en de struiken en de planten, draaien wij mee met onze innerlijke seizoenen. Een vrouw doorloopt  Elke menstruatie een cyclus van winter (menstruatie), lente, zomer en herfst. 

De herfst is De tijd om los te laten, that what no longer serves you, voordat je in de meditatieve staat van Winter komt. gaat bloeden. Wanneer de overgang van de seizoenen is verschilt bij iedereen, door te tracken (Cycle-charten) kun je zicht krijgen op overgangsdagen en dat zal een waanzinnig verschil maken hoe je over jezelf voelt in premenstruum (herfst). 

Maisie Hill in haar boek Period Power schrijft: ‘the premenstrual phase of the cycle is typically where we fall apart a little or a lot.’ Je hebt geen tolerance voor bullshit. Je staat sterk in contact met je intuitie. Waar oestrogeen alles rooskleurig maakt in de eerste helft van je cyclus, zorgt de dip in progesteron en oestrogeen ervoor dat je de roze bril afneemt en de gingen ziet zoals ze zijn.

Intuitie

Dag 21. Woede-uitbarstingen, tranen, frustratie. Opeens was me pijnlijk duidelijk hoe slecht deze minnaar eigenlijk voor me was. Ik heb een patroon om manipulatieve emotioneel-qnavailable mannen aan te trekken. En al meerdere cycli had ik deze intuïtie genegeerd, want de seks was zo goed. En ik had behoefte aan af en toe een arm om me heen. Maar toen hij met een charme-offensief aankwam, ging ik toch weer voor de bijl.

En zo bleef het doorsudderen. En ik werd maar niet ongesteld. Oh, misschien toch een baby met deze man? Het zou zo erg niet… Tot afgelopen zondag (dag 31, 6 dagen later dan normaal) de minnaar zijn ware gezicht toonde. Na liefdesverklaringen van dr Jekyll, opeens te maken met mr Hyde. Een bipolaire persoonlijkheidsstoornis- eindelijk zag ik zijn ware gezicht, en kon ik inzien dat het tijd was om te gaan. Voorgoed.

De volgende dag startte de Winter.

Maar hier greep mijn lichaam in. Ha. Jij neemt geen afscheid, dan dwingen we het wel af. Herfst bleef aanduren. Twijfels. Emotioneel. Hoofd wilde wel geloven, maar hart nog steeds niet.

Shitty. Behoorlijk shitty. Je inner critic of je inner bitch kan misschien een loopje met je nemen, maar tegelijkertijd heeft ze haarfijn door wat niet voor je werkt. Belangrijk dan ook om nieuwsgierig te blijven voor wat er gebeurt. Bedenk je bij alles waar je je sterk over voelt, waar gaat dit nou eigenlijk over?